Doğa mucizesi Kireçlik Koyu’nda bir yaz günü… BİR AVUÇ CENNET

 Karadeniz Ereğli, sanayi kenti olmasının yanı sıra, deniz, sahil ve ormanlarıyla çok farklı doğal güzellikleri de barındırıyor.  Demokrat ekibi, bu güzellikler arasında önde gelenlerden biri olan, Karadeniz’in, yeşil ormanlarla ve sakin akan derelerle buluştuğu, aynı zamanda bir tarihin son izlerinin görülebileceği Kireçlik’e hafta sonu ziyaretinde bulundu.

Kireçlik, bir tarafı Bayat köyü, diğer tarafı Ballıca Köyü’nü barındıran iki tepenin birleşim noktasında bulunan üçüncü bir tepeyle korunan kapalı bir ekosistem oluşturur.  Tamamen ormanlarla kaplı tepeler arasından geçen iki küçük dere, Kireçlik Koyu’nu oluşturan düzlükte birleşerek, içinde çeşitli türlerden tatlı su balıklarının ve diğer canlıları barındıran tek bir dere halinde denize ulaşır.  Aynı zamanda Bayat ve Ballıca köylerinin sınırını oluşturan bu derenin denizle buluştuğu noktada sahil, deniz uysal dalgaların kumsala kavuştuğu bir yarım ay oluşturur.

Kireçlik Koyu’nun taşkömürü üretilen bir saha olduğu 1980’lerin sonuna dek, işletmenin işçilere tahsis ettiği lojmanlar, ekonoması, sinemasıyla kalabalık bir kasaba görünümü oluşturuyordu.  Bugün, kömür ocağı ve lojmanlar, orman bitkilerinin taarruzu altında hemen hemen gözden kaybolmuş durumda. Taşkömüründe milli üretime geçmesinden önce Fransızlar tarafından inşa edildiği ifade edilen iki iskelenin kalıntıları sahilden gözlemlenebiliyor. Hemen iskelelerin arkasında bulunan yamaç ve bitişikteki fındık tarlasında bu iskelenin sınırlarını belirten taş duvarın bir ölümü hala ayakta duruyor.

Kireçlik koyu, bölge köyleri için doğal bir plaj oluşturuyor. Özellikle hafta sonları, kalabalık plajlara gitmek istemeyen günübirlikçilerle kalabalıklaşan sahil kesiminde, ayrıca piknik alanı olarak kullanılan kavak ağaçlarından oluşan bir koru da bulunuyor.

Bugün, bu bölgeye, Ballıca Köyü’nden geçen asfalt bir yoldan ve Bayat Köyü’nden inen bir patika yoldan araçla ulaşılabiliyor.

İNCİ GİBİ BİR DENİZ… MAĞARALAR BÖLGESİ

Derenin sağ tarafında bulunan yamacın üstünden bakan biri, sahili içine alan körfezin sağ ucunun hemen yanında bulunan mağaralar bölgesi ve sahili aynı anda görebilir. Mağaralar bölgesine, bir bölümü heyelan nedeniyle çöktükten sonra servis yolu mahiyetinde fındık tarlası içine yönelen, defne, çeşitli maki türleri ve yamaçta yetişen orman ağaçlarının içinden geçen bir patikadan ve sahilde bulunan kayaların üstünden ulaşılabiliyor.  Her iki yoldan da yaklaşık yirmi dakikalık çetin bir yaya yolculuğunun ardından ulaşılabilen mağara bölgesi aynı zamanda bölge halkının balık tutmak ve midye çıkarmak için ziyaret ettiği doğa mekanları arasında ilk sırayı çekiyor.

Burası, yüksek bir falezin dibinde, denizin kenarına düşmüş kayalardan oluşan, at nalı biçimli kayalık sahil, , denizin dibindeki canlıları görebileceğiniz temizlik ve durgunlukta bir  deniz diye tarif edilebilir. Mağara diye bilinen asıl yer, denizin içine kadar girdiği derince bir oyuktan oluşuyor. Geçmiş yıllarda deniz suyu ancak mağaranın ağzına ulaşırken, bugün mağaranın birkaç metre içine kadar giriyor. Fakat bölgede içinden buz gibi kaynak suyunun çıktığı bir mağara da bulunuyor. Bu ikinci mağara aynı zamanda piknik için bu zorlu yürüyüşü göze alanların tüm dünyadan tecrit edilmiş halde, deniz  ve güneşin keyfini sürdüğü bir yaşam alanı oluşturuyor. 

Denizin on beş metre kadar açığında, suyun altında, ayakta  durulduğunda diz seviyesine gelen  ve mekanı bilenlerin midye çıkarmak için tercih ettiği bir kaya bulunur. Bir kısmı su yüzeyinin üstünde bulunan diğer kayalar da aynı amaca hizmet eder.  Falezin alçalarak birkaç metre yüksekliğinde bir kayalığa dönüştüğü sağ uçtaki burun, dalgaları kırdığından, sahile vuran dalgalardan etkilenmeden denize girme şansı da bulunur. Ulaşımın güçlüğünden ötürü buraya kara yoluyla gelenler bir tam günü burada geçirir. 

Su çıkan mağaranın içinde duvara asılı birkaç pişirme ızgarası, bunun üstüne asılı içinde çay, şeker, yağ bulunan bir poşet dikkat çekiyor.  Piknikçilerin daha sonra geldiklerinde kullanmak için veya buraya gelen başkalarının hizmeti için bıraktığı hatıralar. Bir kayanın dibinde bir çaydanlık ve deniz kenarından toplanan odunlarla yakılan bir ateş, bir doğa keyfinin tüm eksiklerini tamamlıyor.

Bu arada Demokrat ekibinin yanına gelen Serkan Akbulut, mağaralar bölgesinde tutulabilecek balıkların çeşitlerini, kayalarda define arayanların maceraları konusunda bizi uzun uzun aydınlatıyor.

EN ÖNEMLİ MESELE…

Sabah saatlerinde kayaları aşarak geldiğimiz sahil kesimine, bu falez yamacında bulunan yer yer ürkütücü sayılabilecek zorlukta patikadan dönüyoruz.  Sabah saatlerinde sahilde karşılaştığımız bölgeden vatandaşların, “Burayı yazın, sahili temizlemek için bir şeyler yapmak gerek” diye  uyardığı noktaya geldiğimizde, bu kez de gençlerle karşılaşıyoruz. “Özel idare buranın temizliği için önlem alsın” diyorlar.

Kendilerine, bu işin muhtarlıklar yoluyla daha kolay halledilebileceğini anlatıyorum, “Gerekirse giriş ücreti alınsın. Sahildeki çöplerin birazı denizle geliyor, birazını da günübirlikçiler bırakıyor. Kaç kere temizledik, artık bunu kurumsal olarak çözmek gerekiyor” diyorlar. Kendilerine, kurumsal çözümlerin bölge halkının buradan yararlanmasında sıkıntı yaratabileceğini anlatıyorum. Diretiyorlar.

Aslında, bölgeyi kullanan köylerdeki vatandaşların büyük bölümü çöplerini toplayarak koya hakim bir noktaya bırakılan çöp konteynırlarına taşıyor ama insanın kullandığı tüm bakir alanlara sorun bırakan sınırlı sayıda insanın eseri olan çevre kirliliği az da olsa koyun değerine gölge düşürüyor.

Yine de orman, deniz, tarih ve şehirlerin çılgın kalabalığından uzaklaşıp huzur içinde bir gün geçirmenin hatırı ağır basıyor ve Karadeniz Ereğli’ye sadece yirmi kilometre mesafede bulunan bir avuç cennet, daha önce burayı hiç görmemiş olanlara davet çıkarıyor.

Haber: Hüseyin Aksakal/İzzet Aslanbay/ Ersay Gönüllü