İSKARPİN GİYİLEN ESKİ GÜNLERİ ÖZLEYEN BOYACI, MESLEĞİ YAŞATMAYA ÇALIŞIYOR

Radyo pillerinin içindeki maddeyi çıkartıp boya ederek ‘boyacılık’ mesleğini günümüze kadar getiren 62 yaşındaki Kenan Gezer, bitme noktasına gelen mesleğini ayakta tutmaya çalışıyor.

Zonguldak’ta 3 çocuk babası Kenan Gezer, 50 yıldır boyacılık yaparak ailesini geçindiriyor. Artık az sayıda kişinin ayakkabılarını boyattığını belirten Gezer, “eski radyo pilleri vardı. Onları kırdım uhu şekline getirdim, onları sulandırdım bir kutuya doldurdum, elbise fırçasını aldım onlarla beraber ayakkabı boyacılığına başladım” dedi.

Spor ayakkabılarının çıkmasıyla boyacılık mesleğinin bittiğini ifade eden Gezer, şunları söyledi:

“Boyacılık eskiden daha iyiydi. Yüzde onu yüzde biri spor ayakkabı giyiyordu. Spor yapanlar giyiyordu. Fazla spor yapan adam yoktu. Hep iskarpindi. Çocuk ayakkabıları gelirdi. Okullardan ayakkabıları gelirdi. Adamların kendi ayakkabılarını boyardım.
50 senedir bu mesleği yapıyorum. Mesleğim başlayalım mucize gibi bir şey. Rahmetli babam madende çalışırken, okula gidiyordum o zaman. Babama dedim ki baba ben ayakkabı boyacılığı yapmak istiyorum dedim. Yok sen anlamazsın dedi bana. Tarihi bilmiyorum 9-10 yaşlarındaydım. O tarihten bu tarihe mesleğimi sürdürmekteyim.
Şuanda mesleğin durumu bitti. 81 vilayette bu meslek bitti. Bitme sebebi spor giyim. Terlik giyim. Herkes bez ayakkabı giyiyor. Gençler şimdi boyadan anlamıyor. Şimdi bakıyorsunuz kışın bot giyeceği yerde iskarpin giyeceği yerde spor giyiyor. Adamın spor ayakkabısını boyayacak halimiz yok. Şu tarihten sonra kiralar boyalar hep zamlı. Bu tarihten sonra boya yapacak insanın alnını karışlarım.”
‘20 sene önce herkes iskarpin giyiyordu’
Boyacı Kenan Gezer, eski iskarpin giyilen günleri özlediğini de dile getirerek, “boyacılık eskiden daha iyiydi. Yüzde onu yüzde biri spor ayakkabı giyiyordu. Spor yapanlar giyiyordu. Fazla spor yapan adam yoktu. Hep iskarpindi. Çocuk ayakkabıları gelirdi. Okullardan ayakkabıları gelirdi. Adamların kendi ayakkabılarını boyardım. Türkiye Taşkömüründe 80-90 bin işçi vardı. Sabahleyin burada erkenden gelip yetiştiremediğimiz günlerde oluyordu. O zamandan bu zamana geldi 20 senedir işler kötüleşti. 21 sene önce iyiydi. Ondan sonra bitti.”

Emre Can Bayram